Σκέψεις για τις εκλογές στις ΗΠΑ

Δεν παρακολούθησα τις λεπτομέρειες, μόνο τις αντιδράσεις πριν και μετά (και χωρίς να χρησιμοποιώ ποτέ τηλεόραση). Νομίζω ότι ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο οι Αμερικανοί επέλεξαν τον Donald Trump, είναι ο ίδιος για τον οποίο στη χώρα μας εξελέγη δύο φορές ο Αλέξης Τσίπρας (του οποίου το κόμμα εκφράζει – υπό κανονικές συνθήκες – το 3-5% του εκλογικού σώματος), που στη Μεγάλη Βρετανία οι πολίτες  ψήφισαν την έξοδό τους από την ΕΕ,  τα ακραία εθνικιστικά κόμματα ενισχύουν τις δυνάμεις τους,  και για το ότι κάποιοι (ακόμα και πολίτες της ΕΕ) αποφασίζουν να ενταχθούν σε τρομοκρατικές οργανώσεις στηριγμένες σε κάποιο δόγμα.

Νομίζω ότι ο πολίτης σήμερα (α) νιώθει έλλειμμα δημοκρατίας , (β) βλέπει ότι τα προβλήματά του δεν αντιμετωπίζονται, και (γ)  αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει όραμα. Μοιραία σε αυτούς τους πολίτες θα είναι πιο προσφιλείς εκείνες οι επιλογές που φαίνονται πιο αντισυμβατικές,  πιο αντισυστημικές, και συνάμα πουλάνε κάποιο όραμα (ακόμα και εάν είναι ουτοπικό).

Αναρωτιέμαι γιατί αυτό συμβαίνει σήμερα, και όχι πριν δύο ή τρεις δεκαετίες. Κατά τη γνώμη μου δεν φταίει μόνο η χαμηλή ποιότητα του πολιτικού προσωπικού (δεν νομίζω ότι ήταν καλύτεροι πριν 20-30 χρόνια), δεν φταίει μόνο η τέταρτη εξουσία και οι εξαρτήσεις της (τα ίδια ίσχυαν και πριν 20-30 χρόνια), δεν φταίει μόνο η συγκέντρωση μεγάλης δύναμης σε κέντρα που δεν ελέγχονται από κανένα αλλά που οι αποφάσεις τους καθορίζουν τη μοίρα πολλών  (τα ίδια ίσχυαν πάνω κάτω και πριν 20-30 χρόνια).

Οι βασικοί λόγοι κατά τη γνώμη μου είναι δύο:

Α.  Η  σύγχρονη ζωή είναι πολύ πιο πολύπλοκη από τις προηγούμενες εξαιτίας του μετασχηματισμού της λόγω του διαδικτύου.  Το οικονομικό σύστημα έχει πλέον πολύ μεγαλύτερες αλληλεξαρτήσεις και είναι αφάνταστα πιο γρήγορο και αυτό έχει επιπτώσεις παντού. Άρα νομίζω ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν συνέβαινε πριν 20-30 χρόνια διότι ενώ το οικονομικό σύστημα εξελίχθηκε πολύ, τα μοντέλα διοίκησης και δημοκρατίας έμειναν εκεί που ήταν πριν 20-30 χρόνια. Νομίζω ότι πλέον δεν επαρκούν για τα σύνθετα προβλήματα που έχουμε να λύσουμε σήμερα (σε καθημερινή βάση). Άρα εκτιμώ ότι είναι αναγκαία η αναθεώρηση και η ενίσχυση (μέσω του διαδικτύου και της πληροφορικής) της έννοιας του ενεργού πολίτη, της διακυβέρνησης, της συλλογικής λήψης αποφάσεων, της επιχειρηματολογίας, της στήριξης της επιστημονικής μεθόδου (ώστε εύκολα να εντοπίζονται οι ανακρίβειες και να διαχωρίζονται οι κατευθύνσεις, προτάσεις, απόψεις που στηρίζονται  σε δεδομένα και στοιχεία από εκείνες που δεν στηρίζονται πουθενά αλλά εκπορεύονται από προσωπικές προτιμήσεις, ιδεοληψίες, δογματισμούς, ή από απλή – ανθρώπινη – βλακεία). Επίσης χρήζει άμεσης αναθεώρησης η έννοια του νομίσματος.

Β. Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ το εξής: Τα δικαιώματα των διαφόρων μειοψηφιών, που πρέπει να προστατεύονται (αφού είναι δείγμα πολιτισμού), προστατεύονται φανατικά (από λεξικό: φανατικός = αυτός που ακολουθεί μια θρησκεία ή πολιτική ιδεολογία ή ποδοσφαιρική ομάδα χωρίς να δείχνει ανοχή γι’ αυτούς που έχουν άλλη άποψη), τόσο που τα δικαιώματα της πλειοψηφίας δυσκολεύονται να βρουν υποστηριχτή (αφού εκείνος κινδυνεύει να κατηγορηθεί από τους υποστηριχτές των μειοψηφιών). Άλλο πράγμα ο σεβασμός των δικαιωμάτων μιας μειοψηφίας, και άλλο πράγμα (και προφανώς παράλογο) η επικράτηση (έστω σε επίπεδο διαλόγου) των απόψεων των λίγων. Αυτό αντιβαίνει τις αρχές της δημοκρατίας (για μένα αυτό εξηγεί την άνοδο των εθνικιστικών κομμάτων)

Λύση στο Β εκτιμώ ότι μπορεί να δοθεί μόνο από λύση στο Α.

Γιάννης Τζίτζικας 10/11/2016

7 σκέψεις σχετικά με το “Σκέψεις για τις εκλογές στις ΗΠΑ”

  1. Γιάννη μου καλησπέρα σου.
    Θεωρώ τις απόψεις σου εδώ πολύ συγκροτημένες και τεκμηριωμένες.
    Έχοντας και ο ίδιος τοποθετηθεί προσωπικά στο μπλογκ μου για το
    θέμα θα επαναλάβω ένα μόττο:
    «Ας προσέξει ο κάθε άνθρωπος που εναποθέτει τις ελπίδες του σαν
    θέλει να δώσει σημάδια αντισυστημικά».
    Νομίζω είναι σαφέστατο.
    Και εδώ στήνεται η μεγάλη παγίδα. Χτίστηκαν στο παρασκήνιο μια
    σειρά εκτρωματικές προσωπικότητες (Λεπεν, Τραμπ, Μιχαλολιάκος και
    άλλοι στην Αυστρία, Πολωνία, Σκωτία, Αγγλία), οι οποίοι παριστάνουν
    τους αντισυστημικούς. ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ παγίδα από αυτή την άποψη δεν
    υπάρχει.
    Γιατί η αντίθεσή τους αυτή είναι μονάχα επιφανειακά ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ.
    Τα φιλιά μου Γιάννη

    Μου αρέσει!

  2. Γεια σου φίλε Γιάννη. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που έγραψες: «Ας
    προσέξει ο κάθε άνθρωπος που εναποθέτει τις ελπίδες του σαν θέλει
    να δώσει σημάδια αντισυστημικά». Καλό σου βράδυ.

    Μου αρέσει!

  3. Παιδιά αν μπορείτε να αρθρώσετε έναν λόγο (αριθμός 1) με τον
    οποίο να στηρίξετε ό,τι αριστερό υποστηρίζετε, τότε να καταλάβω τα
    λεγόμενα σας. Μέχρι τότε θα λέω ότι τίποτε το καλό δεν προέκυψε από
    το όποιο σύστημα, από την όποια αριστερά, από την όποια
    δημοκρατία(!!!).
    θα περιμένατε πιο πολλά από την δικτυωμένη Χίλαρυ; πιθανόν το ίδιο
    να είναι και ο άλλος. Χειρότερος; Δεν νομίζω.
    Στα δικά μας δεν αναφέρομαι γιατί απλά δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΕ.
    Πουλημένοι και προδότες μόνον. Δηλ. πόσο παραπάνω θα ξεπουλούσε τη
    χώρα ο Κασιδιάρης από όσο την ξεπούλησε ο Αντωνάκης, ο Κωστάκης, ο
    Αλέξης και οι λοιποί παρατρεχάμενοι. Και έπεται ο μέγιστος Κούλης.
    Έλεος πια με αυτές τις «βαθυστόχαστες» αναλύσεις.
    Δεν θυμάμαι ποιος είπε τη φράση «τρεις καθηγητές αρκούν για να
    καταστρέψουν μια χώρα». Μου φαίνεται ο Βίσμαρκ.

    Μου αρέσει!

  4. @anonymous
    Αν ξαναδιαβάσετε την ανάρτηση μου θα δείτε ότι δεν αφορά κάποια
    συγκεκριμένη ιδεολογία.
    Το έλλειμμα δημοκρατίας είναι για μένα το πρόβλημα (δεν ξέρω ποιο
    είναι το πρόβλημα και το ζητούμενο από την πλευρά σας). Αν πάμε σε
    ιδεολογίες, κατά την κρίση μου είναι εργαλεία του προηγούμενου
    αιώνα. Δεν επαρκούν για τη βελτίωση της ζωής σήμερα. Εάν έπρεπε να
    επιλέξω ένα από αυτά τα εργαλεία, θα διάλεγα (βάσει της δική μου
    προτίμησης) τον φιλελευθερισμό. Ο φιλελευθερισμός (παρόλο που δεν
    εκφράζεται από κάποιο Ελληνικό κόμμα) νομίζω ότι ταιριάζει και τη
    χώρα μας, μια που είναι το πιο κοντινό οικονομικό σύστημα με την
    αναρχία τη φυσική μας προδιάθεση λόγω του γενναιόδωρου κλίματος.
    Αυτή η αναρχία, που εκπορεύεται από το μεγάλο ΕΓΩ οδήγησε και στη
    δημοκρατία (χωρίς μέτρημα που να βγάλεις άκρη). Γυρίζοντας πάλι
    στις ιδεολογίες, οι ολοκληρωτικές (άκρα αριστερά ή δεξιά), που
    θεωρούν ότι υπάρχει μια απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, κατ’
    εμέ δεν αντικατοπτρίζουν ούτε τη ζωή ούτε την εξέλιξη των
    ανθρώπινων κοινωνιών, για αυτό προσωπικά τις απορρίπτω, όπως και τα
    θεοκρατικά κράτη. Γενικά ο φανατισμός οδηγεί σε μεγαλύτερο
    φανατισμό, κ.ο.κ.
    Το πώς σχετίζονται οι 3 καθηγητές (ή οι 3 ανώνυμοι) με το θέμα
    αδυνατώ να το καταλάβω.

    Μου αρέσει!

  5. Προς τον ανώνυμο: Ο Κασιδιάρης και οι όμοιοι του, σπέρνουν το
    διχασμό μεταξύ του ελληνικού λαού. Κι αν κάτι δεν μας χρειάζεται
    σήμερα, είναι οι μισοί Έλληνες να σκοτώνονται με τους άλλους
    μισούς.

    Μου αρέσει!

  6. Tο αρχικό μου σχόλιο στηρίχθηκε στα 2 πρώτα σχόλια, σαφώς
    αντιδεξιά. Η ανάρτηση διαβάστηκε με πολύ γρήγορη ματιά. Πιο
    προσεκτική ανάγνωση δίνει κάποιες καλές απόψεις, πλην όμως με
    έντονη επιθετικότητα κατά των εθνικιστικών κομμάτων.
    Ερωτώ και πάλι, τα εθνικιστικά κόμματα μας έφεραν σε αυτό το χάλι;
    Ανεξάρτητα του τι είναι ο Κασιδιάρης και η παρέα του (φυσικά δεν
    πιστεύω ότι είναι κάποιοι σοβαροί άνθρωποι), αναρωτιέμαι τι ψέματα
    έχει πει στις ομιλίες του ο κύριος αυτός. Ότι έχει σύρει κατά των
    άλλων κομμάτων είναι η απόλυτη αλήθεια.
    Αυτοί που μας γέμισαν ψέμματα και απάτες είναι όλοι όσοι κυβέρνησαν
    τις τελευταίες δεκαετίες, μηδέ του Αλέξη εξαιρουμένου (ο
    μεγαλύτερος ψεύτης της πολιτικής ιστορίαςτου τόπου). Ξαναρωτώ.
    Πιστεύετε ότι ένα εθνικιστικό κόμμα θα κάνει περισσότερο κακό από
    αυτούς που ξεπουλάνε την πατρίδα μας; Μια απλή απάντηση θέλω.
    Όσο για τους διχασμούς κλπ αυτά είναι λόγια του αέρα. Ο διχασμός, η
    υποταγή και το ξεπούλημα είναι δουλειά άλλων. Στο κάτω κάτω ο
    δικτάτορας είπε εκείνο το βροντερό ΟΧΙ. Σε ανάλογη περίπτωση οι
    πρώην και νυν κυβερνώντες θα κατέβαζαν και τα βρακιά τους. Για
    σκεφτείτε το λίγο.
    Μην ξεχνάτε το κύρος των ΗΠΑ επί Ρήγκαν. Μην ξεχνάτε το κύρος της
    Ρωσίας επί Πούτιν (πως την πήρε και που την έφτασε). Ένας πατριώτης
    πάντα δρα υπέρ της πατρίδας του και του συμφέροντος όλου του λαού.
    Ένας αργυρώνητος και εξωνημένος είναι ικανός να παραδώσει και την
    ίδια την πρωτεύουσα του στα αρπακτικά.

    Μου αρέσει!

  7. @ανώνυμος
    Στο ερώτημα σας «τα εθνικιστικά κόμματα μας έφεραν σε αυτό το
    χάλι;». Η απάντηση μου είναι προφανώς όχι (για μένα κυρίως οι
    σοσιαλιστικοαριστερές δημαγωγίες μας έφεραν εδώ). Όμως θα πω ότι
    όταν κυριάρχησαν εθνικιστικά κόμματα εν τέλει έχασαν τη ζωή τους
    δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι ενώ στην αρχή οι πολίτες τους ανέμεναν
    ως φωστήρες (ο Χίτλερ όταν εξελέγει στη Γερμανία, οι Γερμανοί
    πολίτες βγήκαν στους δρόμους να πανηγυρίζουν, όμως αυτό που
    ακολούθησε &).
    «Πιστεύετε ότι ένα εθνικιστικό κόμμα θα κάνει περισσότερο κακό
    από αυτούς που ξεπουλάνε την πατρίδα μας;» Ο εθνικισμός εκφράζεται
    με πολλές μορφές, οπότε δεν μπορεί κάποιος να απαντήσει γενικά. Σε
    κάποια θα τα πάνε καλύτερα σε κάποια χειρότερα. Για μένα χρειάζεται
    περισσότερο δημοκρατία και λιγότερος φανατισμός.
    Θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει εθνικιστική την εμμονή της
    Γερμανίας σε πληθωρισμό 0% στην Ευρωζώνη. Όμως αυτό έχει μεγάλες
    συνέπειες σε άλλες χώρες (σε εμάς 1 στους 2 νέους είναι άνεργοι).
    Θα προτιμούσα να υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση της ανεργίας στην
    Ευρωζώνη (άρα να υπερισχύσει αυτό έναντι ενός εθνικού
    «χαρακτηριστικού» ή προτίμησης).
    Προφανώς είναι χρέος μας να διατηρήσουμε την ταυτότητά μας
    (οτιδήποτε χωρίς ταυτότητα χάνεται, αφού αφομοιώνεται σε άλλες
    ταυτότητες). Όμως και αυτό πρέπει να γίνεται χωρίς φανατισμό και με
    σεβασμό στα δικαιώματα του ανθρώπου.
    Εμένα η τοποθέτηση του Ελύτη το 1970 με εκφράζει:

    Μου αρέσει!